رجعت، بازگشت مردگان به زندگی، اتفاقی است که از همان روزهای ابتدایی آفرینش، بارها و بارها اتفاق افتاده است و از این به بعد نیز اتفاق خواهد افتاد. البته منظور از این رجعت، بازگشت سراسری تمامی مردگان در سرای محشر نیست؛ بلکه رجعت، در زمانهای مختلف و دلایل مختلف اتفاق افتاده است.
در بسیاری از آیات قرآن نیز به رجعت، اشاره شده است برای مثال می توان به قومی اشاره کرد که همگی به فرمان خداوند مردند و دوباره زنده شدند. خداوند این واقعه را در قرآن چنین نقل می کند: «ألَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ هُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْیاهُمْ» (1) (مگر داستان آنان که هزاران نفر بودند و از بیم مرگ، از دیار خویش بیرون شدند، نشنیدى که خدا به ایشان گفت بمیرید، آن گاه زندهشان کرد که خدا بر مردم کریم است ولى بیشتر مردم سپاسگزارى نمى کنند.)
در احایث شیعیان، درباره ی رجعت ائمه (علیهم السلام) در دوران ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) آنقدر حدیث نقل شده است که به حد تواتر رسیده است. (2) وقتی حدیثی به تواتر برسد، یعنی در اتفاق افتادن آن، هیچ شکی بین علما نیست. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «شیعه نیست کسی که ایمان به رجعت نداشته باشد...» (3)
قبلاً نیز در مطلب چهره ها: سید الشهداء به بازگشت امام حسین (ع) اشاره کردیم. در این مطلب، به نکته ای عجیب درباره ی رجعت امام حسین (ع) می پردازیم.
عجیبتر از مرگ 309ساله
پس از شهادت امام حسین (ع) و ورود اسرا به کوفه، ابن زیاد (علیه اللعنه) فرمان داد سر مقدس امام(ع) را در کوچه هاى کوفه بگردانند. زید بن ارقم (یکی از یاران ائمه (ع)) می گوید: «من در غرفه اى بودم، دیدم سر، بالاى نیزه است و وارد شد. هنگامى که برابر من رسید این آیه خواند: «مگر پنداشته اى که اصحاب کهف و رقیم از آیات ما عجیب بودهاند؟!» (4) من صدا زدم: «پسر پیغمبر! به خدا قصه تو بسیار عجیب تر است.» (5)
امّا براستی چه چیزی در ماجرای گرداندن سر امام حسین (ع) در کوفه عجیبتر از ماجرای اصحاب کهف بود؟
شخصی به امام صادق (ع) گفت: «خوب بود، خدا هر صد سال بعضى از مردگان را زنده کند تا شرح حال مردگان مان را از آنها بپرسیم»، حضرت فرمودند: «این گفتار اشخاصى است که پیمبران را انکار و تکذیب کردند، زیرا خداوند در کتابهاى آسمانى به زبان انبیاء حال مردگان را بیان کرده، از خدا و پیغمبر راستگوتر هم هست؟
علاوه بر این عده زیادى هم بدنیا برگشتند، از جمله اصحاب کهف که سیصد و نه سال مرده بودند و در زمان مردمى که منکر قیامت بودند خدا زنده شان کرد؛ تا حجت بر آنان تمام شود...» (6)
شیخ حر عاملی، مفسر و محدث بزرگ شیعیان که کتابی راجع به رجعت نوشته است، در ادامه ی این سخن امام صادق (ع)، بیان می کند که در اقوام گذشته، بسیاری از پیامبران و مردم عادی، رجعت کرده اند امّا آنچه درباره ی سر امام حسین (ع)، عجیب تر از داستان کهف است، این است که هرگز اتفاق نیفتاد که سر یک انسان رجعت کند؛ امّا درباره ی امام حسین (ع) این اتفاق افتاد. یعنی زمانی که سر ایشان بر بلندای نیزه، قرآن می خواند، مصداقی از رجعت است که سابقه ای جز در واقعه ی عاشورا، نداشته و ندارد. (7)
أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا...
مگر پنداشته اى که اصحاب کهف و رقیم از آیات ما عجیب بوده اند؟!
پی نوشت:
1. بقره: 243
2. فرحة الغری / ترجمه علامه مجلسى ؛ ص101؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5
3. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 53، صص 92 و 121
4. کهف: 9
5. شیخ حر عاملی، الإیقاظ من الهجعة بالبرهان على الرجعة ؛ النص ؛ ص214؛ با استفاده از همان نرم افزار.
6. همان، ص 146؛ با استفاده از همان.
7. همان، ص214؛ با استفاده از همان.
منبع: موعود
آمار وبلاگ